Blackpool 2016. Voor mij in één woord Wow!

Wow! Dat was mijn reactie toen ik voor het eerst de dealerhal van Winter Gardens in liep. Al snel had ik door dat ik mijn voornemen: de eerste dag rondkijken en nog niet te veel kopen, niet heel lang zou volhouden. De buit van mijn eerste rondje was een Shin Lim deck en Joshua Jays Out of Sight.

Doordat ik vrijdag – vanwege vertraging van mijn vlucht – pas wat later in de middag in Blackpool was en ook nog een beetje moest bijkomen van de reis, hield ik het rustig: dealerhal verkennen, vervolgens een hapje eten en daarna vol verwachting naar de galavoorstelling van vrijdagavond. Misschien kwam het doordat mijn verwachtingen te hoog waren, maar de gala van vrijdagavond vond ik tegenvallen: de meeste acts waren voor mij iets te oubollig, maar mede door de geniale presentator, Mel Mellers, en Dion als White Magic Rabbit heb ik het erg naar mijn zin gehad. Dat beloofd wat voor de volgende dag.

Goochelen voor kinderen
Zaterdagmorgen na het ontbijt(je) moest ik kiezen tussen de lezing van Joshua Jay en de wedstrijd Goochelen voor Kinderen. Aangezien ik de lezing van Joshua al een keer gezien had en ik meer optredens heb voor kinderen dan close-up, was dus de keuze snel gemaakt. De wedstrijd kindergoochelen begon goed. Presentator Russ Brown begon leuk en kondigde de eerste deelnemer aan: Ali Cardabra, die een leuke maar vooral originele act had waarin alles in het thema van Willie Wonka stond.
Daarna kwam de winnende act van Gordon Drayson: leuke act, mooi verhaal maar wat mij betreft te moeilijk voor kinderen.
Hierna was het podium voor Guilherme Curty. Dit was voor mij persoonlijk de beste en volgens mij was dit ook een leuke act voor kinderen. Het was jammer dat er een aantal dingen mis gingen – mede door de techniek – maar hier ging Guilherme goed mee om.
Hierna ging het niveau iets omlaag. Misschien omdat de eerste acts zo goed waren: Careena Fenton als Miss Piccalilly was niet zo’n succes. Voor kinderen is ze een goede entertainer, maar ik denk dat ze beter bij – bijvoorbeeld – een animatieteam op een camping kinderen kan entertainen dan goochelen, want qua goocheltechniek kon er nog heel wat beter…
Toen kregen we Mark Bennet te zien. Ik was niet zo’n fan van deze deelnemer (zachtjes uitgedrukt). Hij was veel te druk en alles wat hij zei, zei hij 4 keer en dat maakte de act behoorlijk saai.
Als afsluiter kwam Billy Bo met een leuke bellenact maar er ging om de een of andere rede veel mis; veel bellen gingen te vroeg stuk dus deze act was niet wat die zou moeten zijn en daardoor niet heel bijzonder.

Na het kindergoochelen ben ik lekker in de dealerhal wat rond gaan lopen tot een uur of half 4 en toen was het tijd voor de lezing van Jeff McBride. De lezing van Jeff McBride was genieten; leuk, lachen en leerzaam, dat zijn denk ik wel de drie woorden die deze lezing omschrijven. Ik heb tijdens Blackpool niet veel lezingen bezocht maar ik ben in ieder geval wel heel blij dat ik deze lezing bezocht heb. Na de lezing weer wat gegeten en toen snel naar de gala die op zaterdag een uurtje vroeger begon. De gala van zaterdag was in mijn ogen zo goed dat ik bijna de neiging heb elke act in detail te gaan beschrijven; dit zal ik niet doen maar ik pik er even de beste en meest opvallende uit: Strange Comedy was een flauwe maar leuke act waarin magie niet het uitgangspunt was maar de humor en de magie bijzaak/hulpmiddel was: leuk! De presentatie lag deze avond in handen van Greg Wilson. Ik wist al dat hij goed was in goochelen en dat zijn manier van presenteren leuk was, maar wat ik nog niet wist was dat het presenteren hem opvallend goed afging. Otto Wessely was echt één van de hoogtepunten van Blackpool: humor en magie perfect gecombineerd en het allerbeste: alles wat hij doet klopt precies maar het lijkt of het nergens op slaat.
De zaterdagavond gala werd afgesloten door onze eigen Christian Farla waarover ik denk ik niets hoef te zeggen. Christian kreeg de zaal goed mee en ik heb ervan genoten, bravo Christian!

Wessel LimShin Lim op zondag
De lezing van Shin Lim was de tweede en naast de lezing van Jeff McBride de enige lezing die ik heb bezocht, maar ook deze had ik voor geen goud willen missen. Ik wist van Shin Lim dat hij prachtige acts heeft en een enorm goede techniek, maar wat ik niet wist was dat hij ook nog eens goed kan vertellen en uitleggen. Ook in deze lezing zaten de drie l’en die een lezing voor mij moet hebben: leuk, lachen en leerzaam.

In de dealerhal heb ik mijn laatste rondjes gelopen en de dingen die ik op oog had of waarover ik na had gedacht heb ik nog gekocht. Vervolgens ben ik snel naar de close-up gala gegaan om ‘The Dream Act’ van Shin Lim live te zien. WOW, staande ovatie maar verdiend want wat is dat een mooie act om live te mogen meemaken, het was inderdaad een droom… een droom die uitkwam. Daarna op naar de gala van zondag, de afsluiting van het weekend met daarin twee hoogtepunten: Chris Torrente met zijn invisible dog act, heel erg leuk maar de duivenact van Gerald le Guilloux was het hoogtepunt voor mij van de zondag. De volgende dag zijn we weer terug naar huis gegaan en zat het er weer op. De dag erna weer gewoon naar school… maar wel een geweldige ervaring rijker.

Wessel

Foto: Shin Lim en Wessel