#U2, #metoo en #wetoo

Muziek is – eveneens – entertainment of we er nu thuis naar luisteren of tijdens een live concert.
Wij goochelaars kunnen dus ons voordeel doen met het nauwlettend volgen van ontwikkelingen en trends in de muziekindustrie. Maarten Schinkel, economisch redacteur van de NRC, weidde daar donderdag 10 december jl. zijn column aan. Directe aanleiding daarvoor was de verkoop door Bob Dylan van zijn muzikale oeuvre voor € 250 miljoen. David Bowie ging hem in 1997 al voor met een andere creatieve financiële constructie met een soortgelijk eindresultaat.
“In de jaren negentig was een een live concert een verlieslatende manier om muziek te verkopen, nu werd de muziek een middel om een live concert te verkopen. De muziek zelf ging van duur naar spotgoedkoop. De concerten van spot goedkoop naar peperduur” en “Op dit moment houden royalties en concerten elkaar ongeveer in evenwicht”. Heden ten dage zijn er meer grote marktpartijen die massaal muziekrechten opkopen om deze via streaming vervolgens uit te baten. “De (verkochte) rechten zijn geldig tot 70 jaar na de dood van de artiest, dus als deze partijen muziekrechten opkopen van een 20 jarige die 80 jaar oud wordt, dan kunnen ze deze investering nog 150 jaar te gelde maken”.
Zelf beleef ik veel plezier aan Spotify voor minder dan € 10 per maand, minder dan de helft van wat ik enige jaren geleden nog aan een CD besteedde. Zeker met mijn pensioenering en dan ook nog in lock-down is dat een kleine investering met voor mij een hoog rendement. Je vraagt je af hoe dit uit kan, tenzij je de muzikanten massaal behoorlijk weet uit te knijpen.
Waarom meld ik u bovenstaande? Wel, persoonlijk denk ik dat de opgenomen muziek minder zal gaan renderen in de toekomst en dat de opbrengst van live concerten, wanneer de groepsimmuniteit er komt met het wereldwijd uitrollen van vaccins, nog sterker zal gaan groeien. Streaming is bijna overal en altijd toegankelijk en blijft zo dus veel minder exclusief en schaars dan live optredens. Overvloed wordt dus zo goed als gratis terwijl het publiek voor een uniek (“schaars” / want: live) produkt bereid zal zijn een premie te betalen.
Kunt u het zich voorstellen? Goochelshows op de TV-schermpjes in vliegtuigen of op een schermpje aan tafel terwijl u aan het eten bent op een cruise schip? Deze shows moeten dan concurreren met de nieuwste series van Netflix of de nieuwste releases van de grote film productiemaatschappijen of “het laatste nieuws” waar ook een behoorlijk groot aanbod van is en dat ieder uur ververst wordt.
In de NRC van vandaag (11-12-2020) een heel artikel (u merkt ik heb genoeg tijd omde krant te lezen) over hoe als bedrijf digitaal/virtueel met je personeel kerst te vieren. Daarin wordt Jochem Nooyen aangehaald, die als illusionist (althans zo staat het er) zijn diensten digitaal via evenementen bureaus te gelde weet te maken. Ik heb daar grote bewondering voor, want het zijn geen gemakkelijke tijden, maar als goochelaars zouden wij bij uitstek met veel creativiteit met tegenslagen moeten weten om te gaan.
Na alle digitale overkill hoop ik “ergens in 2021” u weer in levende lijve en gezond & wel te ontmoeten, zodat wij na de lock-down weer eens rustig live in elkaars vierkante ogen kunnen kijken. Hopelijk dan ook met heel veel live magic!

Het ga u allen goed, fijne en gezonde dagen en 2021 kan alleen maar beter worden (dan 2020)!

Gandalf