door hans Brans

Etalagetheater in tijden van corona

Alle theaters zijn gesloten. Koning Corona waart rond als de dood van Pierlala in de Middeleeuwen. Ook in Shakespeares tijd kwam het voor dat alle theaters in Londen vanwege de pest dicht moesten. In onze tijd was dat tot voor kort ondenkbaar.
Maar je moet toch wat, als kunstenaar. Zangeres en actrice Inez Timmer en haar partner Peter Schütte zagen net als de meeste zelfstandige acteurs en kunstenaars vanaf half maart hun inkomsten van de ene op de ander dag in rook opgaan. Alles is tot nader order afgelast. In Leeuwarden is een loket geopend voor zzp’ers die ineens zonder inkomsten zitten. In veel gevallen zal dat lang niet alle uitgaven dekken.
Inez en Peter bedachten een hele nieuwe vorm van straatheater. Of eigenlijk een kruising tussen huiskamertoneel en straattheater: het etalagetheater. Het publiek – maximaal twee personen! – staat op straat voor een van de twee ramen van hun huisje op het Sânpaed in Weidum. Het vertrekje daarachter ziet er een beetje uit als een gezellig peeskamertje op de Wallen, maar dan zonder rood lampje. Op het afgesproken tijdstip begint de voorstelling die tien minuten duurt. Een goochelvoorstelling. Peter is namelijk een professioneel goochelaar. Je staat er met je neus bovenop – dat kan want er zit nog glas tussen – en toch snap je niet hoe hij het doet. Subtiele trucs met elastiekjes die door elkaar bewegen als in een film. Kaarten die verschijnen en verdwijnen, waardoor het publiek als één man ‘dit kan niet’ mompelt. En doorgeknipte draadjes die als een wonder herenigd worden.
Best wel troostend dat er in deze onbegrijpelijke wereld ook nog kleine dingen onder je ogen gebeuren waar geen touw aan vast te knopen valt. De voorstelling is gratis, maar een gift wordt niet geweigerd. Zouden er meer van dergelijke mini-voorstellingen opduiken de komende tijd? We moeten toch wat.

Overgenomen uit de Leeuwarder Courant (2 april 2020)