De touwtruc zonder schaar

George Sands (1920 – 2006) ontwikkelde vlak voor de Tweede Wereldoorlog een sensationele touwroutine zonder schaar. Daarmee vermaakte hij zijn vrienden in de loopgraven. Hij was op 17-jarige leeftijd begonnen te goochelen en hoorde bij de goochelscene in New York. Hij sloot zich later aan bij een groepje toonaangevende goochelaars bestaande uit George Shindler, Frank García, Howard Schwarzman en Ken Krenzel. De grote jongens in die tijd.

George Sands publiceerde voor het eerst zijn touwroutine SandSational Rope in 1949 en RopeSational in 1961. Vele goochelaars hebben gebruik gemaakt van zijn ideeën. Jeff McBride, Mac King en David Copperfield bijvoorbeeld. Hij was een bijzondere creatieve goochelaar die vele routines met kaarten en touw heeft bedacht. Daarnaast heeft hij als eerste een boek uitgegeven over het modelleren van ballonnen.

Daryl: “The Magician’s  Magicians“

Daryl (1955 – 2017) gebruikte George’s routine als basis voor zijn routine. Hij geeft hem op zijn instructie dvd’s ook de credits hiervoor. Na het zien van de touw-dvd van Daryl was ik helemaal weg van deze routine. Ik heb mijn eigen routine gemaakt met als basis de routine van Daryl.

Daryl was een Amerikaanse goochelaar, die in 1982 in Lausanne tijdens de wereldkampioenschappen de eerste prijs cartomagie heeft gewonnen. Hij noemde zich “The Magician’s  Magicians“ en werd door Magic Magazine uitgeroepen tot een van de 100 meest invloedrijke goochelaars van de 20e eeuw. Hij gaf over de gehele wereld lezingen en is in goochelwereld bekend geworden door zijn instructievideo’s.

Francis Tabary maakte van goochelen kunst

In 1995 trad Francis Tabary op in de galavoorstelling van het NMU congres in Enschede met een touwroutine van acht minuten met alleen een stuk touw. Hij wist van de eerste tot de laatste minuut een zaal met goochelaars in te pakken met zijn touwroutine. Tabary maakte in zijn routine ook gebruik van de door George Sands’ bedachte basisprincipes, maar door uitbreiding en verfijning van techniek en presentatie werd goochelen kunst. Ik had zelf al een aardige routine, maar dit was van een hoger niveau.

Na het zien van zijn routine heb ik het boek “The Award – Winning Rope Magic of Francis Tabary” gekocht. Een prachtig geïllustreerd boek. Heel interessant vond ik het verhaal hoe de routine ontstaan was en hoe lang hij eraan gewerkt had. Heel mooi om te lezen in zijn verhaal:

In 1969 zat Tabary op het balkon te kijken met een toneelkijker naar een galavoorstelling van goochelaars. De presentator vertoonde tussen twee acts “The Professor Nightmare“. Dit was zijn eerste kennismaking met touwtrucs. Deze truc veranderde voor de volgende dertig jaar zijn leven. Na het zien van de touwtruc, probeerde hij ‘s avonds in zijn hotelkamer de truc. Hij begon met drie gelijke touwen, maar het lukte niet om daar een klein, middel en lang stuk van te maken. Maar nadat hij op het idee kwam om met een kort, middel en lang stuk te beginnen, lukte het wel om daar drie gelijke stukken mee te maken. Die ontdekking gaf hem een goed gevoel en liet de volgende dag een collega goochelaar zijn vondst zien. Maar wederom werd hij verbluft, omdat die ook beginnende goochelaar zijn versie met vals tellen liet zien en hij opnieuw verbluft toekeek. Tabary raakte volledig in de ban van deze truc.

Een originele act maken is hard werken

Maanden later woonde hij in Parijs een lezing van Flip bij. Hij raakte overdonderd door de gebruikte technieken en raakte helemaal bezeten van het goochelen met touw. Nam les van een andere grootheid op touwgebied: Jean Merlin. Die leerde hem de basistechnieken van het touwgoochelen.

Een aantal maanden later kreeg hij een geluidscassette met daarop de touwroutine “The Voyager of Faraway Rivers “van Jacques Delord. Tabary wist de routine zonder dat hij hem gezien met behulp van de geluidscassette te reconstrueren. Het werd zijn favoriete routine. Na drie jaar zag hij Jacques Delord op tv. Tabary zag nu dat hij de routine blind had gekopieerd. Die imitatie gaf hem geen goed gevoel.

Daarom creëerde hij een originele stijl die bij zijn eigen persoonlijkheid paste. En combineerde bestaande touw effecten met de toevoeging van eigen originele vondsten zonder dat het touw doorgeknipt werd.

Francis Tabary is van mening, dat als je een nieuwe act wil maken, het heel verstandig is dat je aan de input werkt. Dus veel bestaande goochelliteratuur lezen en naar andere goochelaars kijken. Vervolgens is het hard werken om een originele act te maken. Daarna ga je meedoen aan wedstrijden en krijg je de nodige feedback om te perfectioneren. Maar zoek vooral naar je eigen stijl en blijf dicht bij je persoonlijkheid.

Tabary had een droom, die hij verwezenlijkte. Opkomen op een leeg toneel met niets in de handen. Vervolgens een touw uit de jaszak halen. Een act van acht minuten laten zien. Het touw in de zaal gooien en eindigen met lege handen. Met deze act werd Francis Tabary in 1988 tijdens het wereldcongres in Den Haag elfde en kreeg veel complimenten. Maar hij wilde meer. Hij werkte drie jaar hard aan zijn act. Schreef verbindende teksten tussen de effecten om vervolgens mee te doen aan de wereldkampioenschappen goochelen in Lausanne. En met succes! Hij werd eerste en een veelgevraagd goochelaar om op te treden op congressen met zijn act en lezing.

FISM act van Francis Tabary begint na 5 minuten

Tabary was niet tevreden met de klassieker “The Professor Nightmare”. Het was voor hem het startpunt om een unieke act te maken. Hij liet zien dat goochelen meer is dan een trucje kopen, de handleiding lezen en optreden.

Zelf heb ik ook een lange reis met deze truc gemaakt. Het scheppen van een eigen routine heeft me veel voldoening gegeven. En ik herken veel in het verhaal van Tabary.

Minze Dijksma