Uit de meer dan 25 inzendingen hebben we de leukste 4 gekozen en hieronder afgedrukt.
Onder deze 4 prachtherinneringen hebben we het boek verloot, waarbij Jan Duitman als gelukkige uit de bus kwam.
Van harte gefeliciteerd, Jan. Het boek komt jouw kant op. Veel leesplezier.
Alle andere andere inzenders wensen we uiteraard ook veel leesplezier, want we hebben het donkerbruine vermoeden dat zij het boek zelf wel gaan aanschaffen.
De herinnering van Jan Duitman
Het is al bijna 50 jaar geleden dat ik Fred Kaps live zag optreden. Dat was in Kampen in de Stadsgehoorzaal . Hij trad toen op voor het Nut, tegenwoordig zou men zeggen de Rotary en het was een avondje kleinkunst met Fred Kaps, zangeres Sacha Denisant en aan de piano Rudy van Houten. Van Sacha weet ik niets meer, maar van Fred Kaps kan ik mij nog veel herinneren. Hij kwam bv. de zaal in en liet een man voor mij een kaart kiezen en zei even later :”Stop de ruiten 10 er maar weer tussen”. Mijn eerste gedachte was- gemerkte kaarten. Ik goochelde nog niet zo lang en wist toen nog niks van de Classic Force. Voor de pauze trad hij op in een grijs-blauw rokkostuum en hij eindigde dit optreden met de welbekende zouttruc. Zoals u weet stroomt het zout maar door en omdat hij dan niet weet waar hij het zout moet laten stopt hij enige “handenvol” in zijn broekzak. Na de pauze trad hij op in een grijs-blauwe smoking en toen hij de Cards to Pocket vertoonde trok hij de voering van zijn broekzak naar buiten om te tonen dat die leeg was. Ik zag toen dat er meteen wat zoutkorrels naar buiten vielen en mijn eerste gedachte was toen: Hij heeft dezelfde broek nog aan, wat gemakkelijk met verkleden. Stom dat je je zoiets na bijna 50 jaar nog herinnert. Het was de enige keer dat ik Fred Kaps in het echt zag en ik vind het nog steeds jammer dat hij de man voor mij een kaart liet trekken en mij niet. Toch kan ik zeggen dat ik vlak bij de beste goochelaar allertijden ben geweest. Helaas waren er in die tijd nog geen telefoons, dus geen foto’s.
Maar wel bewijs: Lees de Kamper Almanak uit 1967 (12 januari was het).
De herinnering van Victoire Lafère
Als hartsvriendin en buurmeisje van Gaby Bongers (zusje van Barry, die de nodige input aan het boek over Fred Kaps gegeven heeft) kwam onderstaande herinnering direct bij mij op omdat deze herinnering enigszins gerelateerd is aan het “goochelen”. Naast de vele dierbare herinneringen vanuit onze jeugd. Gaby en ik hebben heel wat lief en leed samen gedeeld.
Als jong meisje had ik een tijdje hardnekkig last van wratjes op mijn handen. Allerlei middeltjes wilden maar niet helpen.
Gaby’s vader (zoals ik hem altijd noemde) wist wel iets hiervoor. Hij wreef met een stuiver over de wratjes, zei vervolgens dat ik de stuiver heel goed moest bewaren en beweerde dat de wratjes binnen 2 à 3 weken zouden verdwijnen. Het is ongelofelijk, maar de wratjes waren toen inderdaad helemaal weg en zijn ook nooit meer teruggekomen!
Ik kan mij niet zo gauw herinneren of we nog foto’s hebben van onze jeugd. Ik was kind aan huis bij de familie Bongers; wellicht hebben Barry en Gaby zelf nog wat foto’s. Ik zal ook eens informeren bij mijn eigen ouders, die nog leven.
De herinnering van Ronald van den Heuvel
Fred Kaps……… Thé Master of Magic”
Fred Kaps heeft zeer zeker als “3-voudig Wereldkampioen!!!” de goochelkunst wereldwijd voor velen onder ons een belangrijke betekenis gegeven.
Geen andere goochelaar heeft ooit het manueel goochelen zonder hulpmiddelen zo kunnen evenaren.
Of het nu de vingervlugge trucs met kaarten waren of de zwevende kurk die iedereen versteld deed staan, hij was uniek in de wereld!
Uiteraard kunnen we Fred Kaps plaatsen als goochelaar, maar hij was meer dan dat.
Bovenal was Fred Kaps ook Bram Bongers uit Utrecht, getrouwd met Nel en vader van 2 mooie dochters.
Al had hij door zijn drukke werkzaamheden niet veel privé tijd over, de quality-time die er was werd altijd besteed aan zijn gezin en vrienden, bij voorkeur op Loosdrecht in een bootje of achter de Barbecue.
Dat was ook de Fred Kaps die we wellicht niet zo goed kennen maar wat zeker benoemd mag worden om een mooie herinnering compleet te maken van de persoon achter het goochelen.
Fred Kaps……, we zullen hem nooit vergeten dus nog een keer een groot en welverdiend applaus!!
De herinnering van Minze Dijksma
Mijn eerste kennismaking met Fred Kaps was via het vakblad Triks. Daar stonden verslagen in van congressen. Op de tv zag ik hem als presentator en goochelaar in de televisieserie Opus 13 met David Berglas.
Hij deed geen trucs. Nee hij vertoonde wonderen. Fred Kaps gaf de goochelaar een nieuw gezicht.
Ik heb enkele keren een lezing van hem bijgewoond tijdens een congres. Dat was elke keer een prachtige beleving. Hij straalde goochelen uit.
Maar mijn leukste herinnering aan Fred Kaps was, toen hij de MRF bezocht. Heel bijzonder. Onze toenmalige voorzitter Barendsma had een lijntje in zijn netwerk naar Fred Kaps. Hij had hem gevraagd om een lezing te houden voor de MRF en dat heeft hij gedaan. Dat was toch wel heel bijzonder. Van zijn bezoek aan de MRF heeft ook nog een verslagje gestaan in de Leeuwarder Courant.
Onze bijeenkomsten waren toen in het Oranjehotel in Leeuwarden een lokatie met uitstraling. Een echte lokatie om Fred Kaps te ontvangen. Stijlvol.
Het werd een avond, die me altijd is bijgebleven.
Hij liet die avond geen trucjes zien. Of beter gezegd hij liet die avond geen wonderen zien. Nee hij vertelde over het vak goochelaar. Dat daar meer voor komt kijken dan een trucje.
Maanden was hij bezig met een truc. Over alles werd nagedacht. Hij liet niets aan het toeval over. Elke beweging werd ingestudeerd. Ook de nonchalante. Hij was een professional.
Hij vertelde ook over de kleding. Voor een optreden ging hij nooit zitten. Want als je gaat zitten komen er vouwen in de broek bij het kruis. Dat worden ook wel piskreukels genoemd. Ik hield daar later zelf ook rekening mee. En als ik naar een optreden van een andere goochelaar zag. Dan hadden die wel of niet aanwezige kreukels altijd even mijn aandacht.
Hij deed 1 truc. Een wonder met een munt. Hij legde het trucje ook uit. Er zat een haakje aan de munt. Hij haakte de munt aan het vel van de achterkant van de hand. Dat ging mij net even te ver.
Aan het eind van zijn verhaal werd er gevraagd of er iemand van de leden een truc wou laten zien. En ik weet nog dat Pieter Hitman de stoute schoenen aantrok. Ik vond dat ontzettend dapper. Hij vertoonde het verkleurende doekje. Dat deed hij ook erg goed.
Na de vertoning gaf Fred Kaps feedback. Hij complimenteerde Pieter. Hij vond dat hij de truc goed bracht, maar hij was zelf ook met die truc aan het stoeien geweest, maar hij kon geen oplossing vinden voor het probleem, dat de doek kreukelig werd tijdens de truc. Toen gingen bij alle aanwezigen de ogen open en viel op dat de doek wel erg kreukelig werd tijdens de truc.
Dit gaf wel aan dat Fred Kaps heel ver ging met het totaalplaatje. Alles wat je gebruikt moet er netjes en smetteloos uitzien.
Voor mij werd het een avond vol herinneringen.
Maar er waren ook anderen, want de volgende clubavond werd de avond met Fred Kaps geevalueerd. En ik zal nooit de legendarische woorden van een van de leden vergeten. Het was hem niet meegevallen. Een lezing zonder trucjes en praten over piskreukels.
Dat was een andere beleving dan die ik had gehad. Ik vond het geweldig en die clubavond met Fred Kaps is me altijd bijgebleven.